- ناوچه سهند بعد از ناوچه جماران و دماوند به دست نیروهای غیرتمند ارتش جمهوری اسلامی ایران ساخته شده و به آب‌های نیلگون خلیج فارس انداخته شد، تا وظیفه‌ی محافظت و امنیت آب‌ها و این مرز و بوم را برعهده داشته باشد.
جزیره یعنی یک خشکی وسط دریا که از هر طرف توسط آب محاصره شده باشد.
شاید با نام بردن از جزیره، همه‌ی من و شما به‌یاد جزایری که در خلیج فارس داریم افتاده باشیم مانند تنب بزرگ و تنب کوچک و ابوموسی و...
روزگاری بعضی از جزیره‌ها کوه‌هایی در حاشیه‌ی قاره‌ها بودند، در پایان واپسین عصر یخبندان یخ‌ها آب شدند و پس از گرم شدن دوباره‌ی کره‌ی زمین بعضی از خشکی‌ها زیر آب رفتند و با فاصله با دیگر خشکی‌ها جزیره‌ها تشکیل شدند. بعضی از جزیره‌ها وقتی به وجود آمدند که آب دریا دور کوه را فرا گرفت و قله ی آن ها به صورت جزیره باقی ماند. در اطراف نروژ حدود 3000 جزیره به این صورت شکل گرفته‌اند!
اما در این چند سطر منظور نگارنده جزایر خاکی که از دل آب بیرون زده باشند نیست بلکه جزیره‌ای آهنین است که با دستان با توان نیروهای پرقدرت ارتش جمهوری اسلامی ایران درحال حرکت و مانوردادن در خلیج فارس می‌باشند.
اولین جزیره‌ی آهنین که به دستان پرتوان نیروهای داخلی ساخته شده بود، ناوشکن جماران بود که با اتکا به توانمندی داخلی فارغ از هرگونه محدودیت دولت‌های غربی علیه ایران در سال‌های پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی صورت پذیرفت.
ماجرای ساخت جماران از جایی شروع می‌شود که رهبر انقلاب پس از بازدید از نمایشگاه دستاوردهای دریایی ارتش در سال 76، با مشاهده ماکت یک ناوشکن پیشرفته در قسمتی از نمایشگاه، می‌پرسند که این چیست؟ مسئولان می‌گویند این ماکت یک ناو قوی است و به مشخصاتش اشاره می‌کنند. ایشان می‌پرسند: داریم؟ می‌گویند نه. می‌فرمایند پس چرا نمی‌سازید؟
بر این مبنا بود که در همان سال، پروژه موج با فرمان فرمانده معظم کل قوا در نیروی دریایی ارتش کلید خورد که ماموریت اصلی آن تمرکز بر ساخت و تولید انواع ناوشکن‌ها متناسب با ماموریت‌های نیروی دریایی ارتش بود. اما یک مشکل جدی وجود داشت آن هم اینکه ایران تا آن زمان تجربه ساخت ناوشکن را نداشت پس چگونه می‌توانست بدون کمک گرفتن از خارجی‌ها یک ناوشکن بسازد؟
سرانجام پس از چندین سال تلاش و کوشش بی وقفه[12سال]، در روز (30 بهمن سال 88) با حضور فرمانده معظم کل قوا اولین محصول از پروژه‌های موج با نام ناوشکن جمهوری اسلامی ایران - جماران رسماً به ناوگان جنوب نیروی دریایی ارتش الحاق شد.
اما امروز شاهد نسل جدیدی از ناوشکن‌های مجهز هستیم که با توان نیروهای داخلی تولید و بکارگیری شده است.
ناو شکن سهند که به تازگی به ناوگان جنوب نیروی دریایی ارتش ملحق شده است بعد از ناوشکن‌های جماران و دماوند، سومین محصول از مجموعه پروژه‌های موج است.
قابلیت های ناوشکن سهند:
1ـ تمامی مراحل طراحی و ساخت این غول دریایی توسط متخصصان نظامی جمهوری اسلامی ایران انجام شده؟!
2ـ مساحت این ناوشکن حدود ۸۰۰ متر مربع می باشد و قابلیت حمل سلاح‌ها و شلیک موشک‌های مختلفی را دارد.
3ـ دو بالگرد نظامی همزمان می‌توانند از روی این جزیره متحرک به پرواز در بیایند.
4ـ این ناوشکن تا ۲۰۰ کیلومتری اطراف خود را کامل در تیر رس دارد و می‌تواند دایره‌ای با شعاع ۲۰۰ کیلومتر در اطراف خود را برای دشمن تبدیل به جهنم کند.
5ـ رادارها نمی‌توانند حرکت این ناوشکن را در دریا تشخیص دهند.
6ـ طراحی سهند به گونه‌ای است که می‌تواند حتی در تلاطم و امواج شدید دریا بدون توقف به حرکت خود ادامه دهد.
7ـ این جزیره متحرک نظامی می‌تواند طی مدت سه هفته خود را به سواحل آمریکا برساند و بیش از ۱۰۰ روز در آنجا عملیات انجام داده، دوباره به ایران برگردد بدون اینکه نیاز به سوخت‌گیری داشته باشد.
8ـ از دیگر تسلیحات ناوشکن سهند پرتابگرهای موشک‌های کروز ضد سطحی مانند نور، قادر و قدیر (4 لانچر)، پرتابگر اژدر (6 لانچر)، پرتابگر موشک‌های پدافند هوایی استاندارد (2 لانچر) و سامانه دفاع نقطه‌ای است. [1]
آنچه در این مجال قابل گفتگو و طرح است اینکه تا ۴۰ سال قبل، کشور ایران از نظر تجهیزات نظامی به کشورهایی مانند آمریکا وابسته بودیم اما امروز با بومی سازی و اتکا به نیروهای داخلی، همانطور که آمریکا ناوهای خود را به خلیج‌فارس آورده، ما هم می‌توانیم روی پای خودمان تا بیخ گوش آمریکا یعنی خلیج خوک‌ها و حتی فراتر از آن پیش برویم.
پی‌نوشت:
1). خبرگزاری جوان آنلاین. (کد خبر: 936454)